Zeg 'ns A

Het eerste plan voor zondag de 15e was naar het net over de grens gelegen Ibbenburen af te reizen om de befaamde Teutoburger Waldtocht te rijden. Leek me een mooi evenement ware het niet dat Ibbenburen toch nog zo'n 235 km verwijderd is van Alphen aan den Rijn. En omdat er door de 'klimmentegenMS' organisatie bekend was gemaakt dat 22 april in Limburg gereden gaat worden, besloot ik in te gaan op de uitnodiging van een aantal collega's om bij de plaatselijke wielerclub te starten voor de Duin en bollentoertocht. Die ken ik nog van vorig jaar...
Dus zit ik om kwart voor negen aan de koffie in de kantine van Avanti in afwachting van StAn, Leon vAn Os, RAymond, MArtin en de vrouw van RAmonVleerlAAg: Wendy VleerlAAg. En nee...ik heb geen moeite met het toetsenbord en de letter A... De A van Avanti en Appeltaart maar vooral ook van de stickers waarmee de wielerclub de tocht uitgezet heeft. Het bleek na ongeveer een kilometer al dat dit opletten geblazen is: ze zitten aan achterkanten van verkeersborden gekleefd op lantaarnpalen en andere langs de weg geplaatste objecten. Vorig jaar bleek dat ook al een bepalende factor voor mijn routebepaling.
Enfin, we vervolgen onze weg en rijden via Hazerswoude, Koudekerk en Leiderdorp (meteen heus kasseienstrookje) richting Leiden. Er staat een behoorlijk straf windje maar de gedachte dat die vooral in de eerste helft van de route tegen zou zijn houdt ons allen vol goede moed. Intussen ontpopt zich tijdens de route een soort wedstrijd 'wie het eerste weer een routesticker ziet'
Bij de eerste stempelpost nemen we nog geen koffie op aanraden van de stempelaar...maar we mogen niet verder vertellen dat de koffie bij de volgende stop beter is. Na deze stop lijkt het al wat meer van de wind af te gaan. We kijken meewarig naar de file voor de Keukenhof en de mensen die nog lang in de auto zitten voor een parkeerplaatsje. Wij peddelen vrolijk voort en de koffie met een puntje smaakt prima. Bij de herstart blijkt dat ik bij stempelpost 1 vergeten ben de Garmin weer in te schakelen (want ik zet 'm eigenlijk nooit uit) dus ik mis een paar kilometers. Mag de pret niet drukken.

Er word lekker doorgekoerst en ook de A-pijltjes bij Lisse gaan nu goed daar waar ik vorig jaar in een doolhof terecht kwam. Een lastig stukje blijkt de Ringdijk te vormen voor sommigen onder ons: die nog niet veel kilometers in de benen hebben. Daar staat de wind nog even flink tegen; waaieren dus! En niet op de kant rijden zoals 's middags later wel gebeurt bij de AGR. Gelukkig staat de draaibrug over de Ringvaart open en moeten we even wachten op de scheepvaart.

Nu op weg naar Rijpwetering en zo via Hoogmade en Woubrugge terug naar Alphen. Daar gaat ieder zijns/haars weegs richting marathon finish en AGR. Lekker gekoerst en de middag nog bijna geheel in tact!

Veenendaal - Veenendaal

Terwijl ik de indruk heb dat ik lekker opschiet wordt het in de laatste kilometer naar de Axa Valleirenners nog bijna fataal...file! Terwijl ik naar rechts kijk en hemelsbreed zo'n 200 meter van de start af ben moet ik nog bijna een half uur in de auto zitten voordat ik op het bedrijventerrein me startvaardig kan maken. Fris en nattig - zo kunnen de omstandigheden worden samengevat.
De eerste kilometers rijd ik met allerlei groepjes mee die ik achterop rijd (of zij soms mij) en ik ben benieuwd hoe de eerste huchies me zullen bevallen vandaag. Immers moet er behalve lengte (in kilometers), ook hoogte (in meters) worden getraind. En dat me het oog op de Mont Ventoux. In mijn omgeving kan er alleen tegen een brug worden opgereden dus dat zet niet echt zoden aan de dijk. Dan zijn de stuwwallen net iets beter geschikt. O ja, ook de Mont Ventoux-dvd, die mijn Tacx moet instrueren welk een monsterklim het is, heb ik deze week ontvangen.
Maar enfin, eerst de Veluwe op! Langzamerhand begin ik de klimmetjes een beetje te (her)kennen. Zoals de Amerongse Berg die me eigenlijk best lekker afgaat vandaag, net als de Koerheuvel. Benieuwd ben ik naar de Italiaanse weg. Mooi klimmetje nadat we natuurlijk eerst Wageningen-met-berg passeren. Voor mij een bekende klim uit het hardlopersverleden. Met de Veluweloop liep ik talloze keren de 15e etappe met als apotheose de Wageningse Berg! Met de fiets gaat het een stukje makkelijker.

De Italiaanse Weg zie ik gelukkig op tijd aankomen en schakel op tijd. Dat in tegenstelling tot enkele anderen die vloekend bijna tot stilstand komen en wier fietsen al ratelend naar een geschikt verzet zoeken. Ik heb een lekkere tred en wil ook nog rekening houden met de fotograaf die daar geposteerd is. Komt er natuurlijk net die snotneus voorbij die al eerder als een soort jojo mij inhaalt en weer door mij ingehaald wordt. Gelukkig staat hij er niet en ik wel scherp op. Op de berg zie ik een tweetal renners van het Restore Cycling team en meen daarin zelfs Marc den Hoed, de vriend van Amber van Driel te herkennen en dat blijkt later inderdaad te kloppen. Kort fietsend gesprekje waarna de twee zich weer voorover buigen en snel uit het zicht verdwijnen. Al trappend kom ik tot de conclusie dat de reeds gemaakte kilometers mij geen windeieren hebben gelegd. Wel kwam de ravitaillering met sportdrank, banaan en ontbijt(?)koek precies op tijd. De koffiestop had ik vanwege de drukte overgeslagen en mijn eigen voorraad was al aardig geslonken.
De terugweg over de Rijndijk is fris met wind van opzij. Echt warm word ik niet meer maar gelukkig kan ik nog een behoorlijk tempo blijven trappen. Ook de laatste huchten klim ik voor mijn doen gemakkelijk. Als ik bij terugkomst een colaatje, gevulde koek en toch ook een biertje heb gedronken rijd ik in de frisse kou en regen weer terug naar de auto. Nu dat bedrijventerrein weer af...via 1 straat met stoplicht. Gelukkig doet de kachel het goed en warm ik mijn koude handen snel weer op! Kijken wat er volgende week weer op de agenda staat!