Veenendaal - Veenendaal

Terwijl ik de indruk heb dat ik lekker opschiet wordt het in de laatste kilometer naar de Axa Valleirenners nog bijna fataal...file! Terwijl ik naar rechts kijk en hemelsbreed zo'n 200 meter van de start af ben moet ik nog bijna een half uur in de auto zitten voordat ik op het bedrijventerrein me startvaardig kan maken. Fris en nattig - zo kunnen de omstandigheden worden samengevat.
De eerste kilometers rijd ik met allerlei groepjes mee die ik achterop rijd (of zij soms mij) en ik ben benieuwd hoe de eerste huchies me zullen bevallen vandaag. Immers moet er behalve lengte (in kilometers), ook hoogte (in meters) worden getraind. En dat me het oog op de Mont Ventoux. In mijn omgeving kan er alleen tegen een brug worden opgereden dus dat zet niet echt zoden aan de dijk. Dan zijn de stuwwallen net iets beter geschikt. O ja, ook de Mont Ventoux-dvd, die mijn Tacx moet instrueren welk een monsterklim het is, heb ik deze week ontvangen.
Maar enfin, eerst de Veluwe op! Langzamerhand begin ik de klimmetjes een beetje te (her)kennen. Zoals de Amerongse Berg die me eigenlijk best lekker afgaat vandaag, net als de Koerheuvel. Benieuwd ben ik naar de Italiaanse weg. Mooi klimmetje nadat we natuurlijk eerst Wageningen-met-berg passeren. Voor mij een bekende klim uit het hardlopersverleden. Met de Veluweloop liep ik talloze keren de 15e etappe met als apotheose de Wageningse Berg! Met de fiets gaat het een stukje makkelijker.

De Italiaanse Weg zie ik gelukkig op tijd aankomen en schakel op tijd. Dat in tegenstelling tot enkele anderen die vloekend bijna tot stilstand komen en wier fietsen al ratelend naar een geschikt verzet zoeken. Ik heb een lekkere tred en wil ook nog rekening houden met de fotograaf die daar geposteerd is. Komt er natuurlijk net die snotneus voorbij die al eerder als een soort jojo mij inhaalt en weer door mij ingehaald wordt. Gelukkig staat hij er niet en ik wel scherp op. Op de berg zie ik een tweetal renners van het Restore Cycling team en meen daarin zelfs Marc den Hoed, de vriend van Amber van Driel te herkennen en dat blijkt later inderdaad te kloppen. Kort fietsend gesprekje waarna de twee zich weer voorover buigen en snel uit het zicht verdwijnen. Al trappend kom ik tot de conclusie dat de reeds gemaakte kilometers mij geen windeieren hebben gelegd. Wel kwam de ravitaillering met sportdrank, banaan en ontbijt(?)koek precies op tijd. De koffiestop had ik vanwege de drukte overgeslagen en mijn eigen voorraad was al aardig geslonken.
De terugweg over de Rijndijk is fris met wind van opzij. Echt warm word ik niet meer maar gelukkig kan ik nog een behoorlijk tempo blijven trappen. Ook de laatste huchten klim ik voor mijn doen gemakkelijk. Als ik bij terugkomst een colaatje, gevulde koek en toch ook een biertje heb gedronken rijd ik in de frisse kou en regen weer terug naar de auto. Nu dat bedrijventerrein weer af...via 1 straat met stoplicht. Gelukkig doet de kachel het goed en warm ik mijn koude handen snel weer op! Kijken wat er volgende week weer op de agenda staat!