Vuel sjpas op ôs blaad en tot ziens in Clumme!"

Het laatste berichtje dateert alweer van een flinke tijd terug. Hoog tijd even wat highlights te benoemen uit de afgelopen weken. Een week na de Bultentocht was er een rit uitgezet door leden van Barrhopoort  die ook meedoen aan KTMS. De rit leidde ons naar Oostvoorne. Op de heenweg was het bepaald niet warm te noemen, koud zelfs. Maar eenmaal een terras voor koffie gevonden kwam het zonnetje door en konden we lekker buiten aan de cafeïne versnapering. Na 105 km stonden we weer in het clubhuis te Barendrecht. Kon ik daarna gelijk bij Edwin en Cindy langs om spandoeken ed. retour te bezorgen.
Een week later konden we Klimmen-Banneux-Klimmen rijden. Deze prachtige toertocht werd helaas gecanceld vanwege lastig vergunningengedoe. Maar ook hier zijn enkele deelnemers aan KTMS te vinden en die wilden met de deelnemers van 20 mei de route van 90km en 140km wel rijden. Een geweldig initiatief!

En dat bleek eens te meer uit het grote aantal deelnemers. Meerdere groepen op beide afstanden gingen uiteindelijk van start voor een prachtige rit door de Voerstreek. Elke groep werd door twee leden van WTC Klimmen vergezeld en vakkundig over 's Heeren wegen geleid. Wat een prachtige route door een zeer schoon landschap. Uiteraard ontbraken de nodige klimmetjes niet indachtig de naam van herkomst...kan geen toeval zijn. In Banneux een heerlijk bakkie koffie
en een zalige rijstevlaai! Zo links en rechts werd kennis gemaakt en soms ken je iemand via de sociale media al langere tijd zonder elkaar ontmoet te hebben. Dat is een prachtig bijeffect van zo'n dag.
Avond er voor lekker en gezellig gegeten met Gert-Jan en Marjan Kruijning en die hebben de volgende dag een prima 90km tocht gereden waarbij dit voor Marjan de eerste serieuze klimmeters betekende! Gert-Jan was trots op haar...en terecht!
Vandaag  naar de Reichswald Toer in Zevenaar. Leek me een prachtig toertje. was helaas was frisser dan ik eerst dacht. Niettemin een heerlijke start tijdens deze tocht, ook op de nodige klimmetjes rijd ik soepel naar boven. Maar een splitsing van afstanden tussen 90 en 125km is niet erg duidelijk weergegeven en na een aantal km's besluit ik terug te rijden om op het juiste parcours te komen. Het blijkt voor meerdere rijders een lastig punt maar de draad werd weer goed opgepakt. Maar na zo'n 77 km bekruipt me weer het gevoel...waar blijven de pijlen? En ja hoor...ondanks dat ik heerlijk rijd kom ik op een kruising zonder pijlen.  Balen dus. Nu heb ik geen trek meer om terug te rijden om de route weer op te pakken...ik ga terug. Das nog geen sinecure maar op gevoel en navigatie kom ik via Kleve, Nijmegen weer terug in Zevenaar. Uiteindelijk met meer km's dan bedoeld. Lekker om dat in de benen te voelen! Elk nadeel... :)

Ik fiets me de bulten...

...ging op 1 april wel heel letterlijk op: de Bultentocht! De Driebergse Tourclub had weer een traditioneel fraai parcours uitgezet. Ook was voorzien in een mooi zonnig weertype en zolang je achter je raam naar buiten keek. Buiten was het echter lekker fris...met zo'n -3 graadjes op de thermometer.
Toch stap ik op die Paasmaandag morgen goed gemutst in de auto: samen met Gert Jan Kruijning en Brian Timp (beide van Klimmen tegen MS) hebben we afgesproken om 8 uur in de kantine van DTC aan de koffie te zitten om vervolgens de 130 km te rijden. En ik sta nog niet op het parkeerterrein mijn fiets uit de auto te hijsen of Gert Jan arriveert ook op zijn nagelnieuwe Kuota. Als we koffie hebben besteld komt ook Brian binnen. De paasgedachte van vandaag bestaat uit extra 5 km: de 130 blijkt 135 km te zijn.

Italiaanse Weg

De route voert uiteraard weer over allerlei bulten en bultjes van het onvolprezen Veluwegebied. Grappig was het om de beroemde (of beruchte) Italiaanse Weg nu van de andere kant te 'nemen': we dalen af in plaats van de klim omhoog maar of het nu zoveel gemakkelijker was...dalen op deze 5-duimertjes valt ook niet altijd mee...
Ook hebben we vandaag te maken met wat materiaalongemak. Bij Brian komt er tot 2x toe lucht uit zijn band op ongewenste momenten (lek dus) en Gert Jan denkt eerst dat hij steeds beroerder gaat fietsen maar dat blijkt later voor een groot deel aan een mankement aan zijn derailleur te wijten te zijn. Gelukkig komen we allemaal weer gezond iin Driebergen aan en hebben we toch maar mooi die 135 km te pakken ondanks kou en ander ongemak. Laat nu het voorjaar maar komen!