Vriendelijk fietsen!

Het is zaterdagmiddag. Zoonlief heeft met 4-1 gewonnen van DOSR en zelf nog fraai gescoord! Tot zover het goede nieuws...ging met zonnetje van huis maar bij ARC aangekomen werd de hemelwatertoevoer geheel opengedraaid. Gelukkig duurt de bui maar 10 minuten en kan ik schuilen onder mijn pluutje en achter een muurtje. Daarna wordt het niet echt meer droog en regent het afwisselend hard of harder.
Thuisgekomen check ik buienradar en KNMI in de hoop nog een ommetje te fietsen. Afgelopen woensdagavond een 'buitje' gehad onder het fietsen waardoor het meer op roeien leek... Dus nu wil ik weer 's droog rijden. Maar dat is mmenteel een illusie. Dus dan maar eens wat mailtjes lezen en wat surfen langs blogs. Zo kom ik ineens op een leuke site: Fietspraat. Leuke stukjes grappige anecdotes, tips en trucs. Daar valt mijn oog op een site die appelleeert aan ons fietsgedrag. Om dit initiatief te steunen kun je fietsbandventieldopjes bestellen. Die zijn groen van kleur en dat past bij het gedrag dat een fietser, hoe snel dan ook, zou moeten vertonen. Je knalt je verpakkingspapiertjes niet in de berm of lapt elke verkeersregel niet aan je laars. Dan kan beter! Dit initiatief: 'ik fiets vriendelijk' verdient aandacht en wie weet verbeteren we hiermee ook de negatieve beeldvorming over (race)fietsers die bestaat bij medeweggebruikers. Daarna is de weg vrij voor een zelfde soort initiatief om dikkebandenfietsers ervan te overtuigen dat ze niet midden op de weg/het fietspad af moeten stappen...

(het regent nog steeds...of weer?)

Poffertjes

"Poffertjes zijn een soort kleine pannenkoekjes, maar zoeter en dikker omdat ze rijzen. In tegenstelling tot pannenkoeken worden poffertjes tijdens het bereiden omgedraaid als het beslag nog niet helemaal gestold is. Daardoor zijn ze van binnen nog wat zachter en worden ze mooi rond. " (vlg. Wikipedia)
Afgelopen zondag heerlijk gepedaleerd vanaf Amersfoort. Behoorlijk vroeg start ik bij Snelverzet Hoogland voor de Rabobank Prestige toertocht. En het leuke van deze dag is dat ik hier medeblogger Johan Barelds ontmoet die ook deze tocht gaat fietsen samen met zijn zwager Cees. we starten met geweldig weer en beginnen aan een mooi parcours van 150km. Gaan de eerste km's in tempo doeloe en wordt er voornamelijk veel informatie uitgewisseld, na een kilometer of 50 gaat het tempo ineens rap minder doeloe en veel meer rapido! Als je Johan's blog leest is dat voornamelijk te wijten (of is dat nu te danken...) aan mijn tempoversnelling terwijl zwager Cees en ik na afloop daar vooral Johans versnelling als veroorzaker aanwijzen. Ik heb zwager Cees natuurlijk hoog zitten - die kent 'm al langer dan afgelopen zondag... Ook zou hier een getuigeverslag van een wat oudere maar zeker geen langzame medefietser met zijn vrouw ons gelijk kunnen tonen...maar helaas...het schijnt dat deze twee vanmorgen pas van het zuurstof af zijn na de demarrage van Johan op een viaduct!

Daarna komen we bij een ander tweetal te rijden dat, net als wij, flink doortrapt. Het blijken later twee ASR-collega's die elkaar van een fietstochtje van de baas hebben leren kennen en vaker samen koersen. Ook als ongeveer op de helft er een pittig buitje van zo'n 15 kilometer lang (kan ook een halfuurtje geweest zijn) over ons uitgestort wordt. We stoempen dapper door. Als het droog is en we passeren een terrasje zijn de gedachten 1: opdrogen in de zon met appeltaart en koffie! Het smaakt ons maar al te goed!

We rijden daarna stevig door, met name ook omdat de heer Barelds er goede zin in heeft deze zondag. Hij wil natuurlijk de laatste serieuze test voor de Velomediane goed doorstaan. Het lukt hem het minipelotonnetje zo nu en dan te laten kraken en knarsen...of was dat nu het nog immer aanwezige zand tussen tanden en kiezen van de plensregen? Enfin, we arriveren na nog wat zoekwerk vlakbij de wielerbaan met een mooi gemiddelde van rond de 30,4 km/u. Een heerlijk koel biertje spoelde het zand vlot weg. Het mooiste kwam nu als laatst: het tegoedbonnetje voor een heerlijke portie poffertjes die door kopman Johan himself werd opgehaald: het smaakte Top! Doen we wat mij betreft vaker Johan en Cees! Succes in La Roche!

Tiels Flipje

Natuurlijk kent iedereen (van een jaartje of 40+) onze fruitige vriend uit Tiel! Hij vertegenwoordigde de Tielse jamfabriek "De Betuwe". Daaraan moet ik denken terwijl ik op zaterdag 30 juli naar de West-Betuwetoer in Tiel rijd. Ik ben benieuwd of deze betoverde framboos nog ergens tegenkom in dit fruitgebied. Het is fris deze ochtend en ik vraag me af of ik spijt krijg dat ik met blote armen vertrek. Armstukken zouden hier op zijn plaats geweest zijn maar die heb ik nog (steeds) niet aangeschaft. Het ondershirt met lange mouw lijkt me dan wel weer wat overdreven...

Ik ben op weg voor de 150 km die aan de overkant van de Rijn diverse bekende en minder bekende klimmetjes bevat. Met diverse groepjes oprijdend steken we bij Rhenen de rivier over. We rijden over de Grebbeberg en de Wageninge berg richting Italiaanse Weg. Dat is een leuk klimmetje (BIG!) die ik nog ken van de Blogride van vorig jaar. Bijna bovenaan staat een fotograaf en die klikt, naar later zou blijken, een mooi plaatje (al zeg ik het zelf). Hij prijkt nu op mijn laptop als bureaublad en hier op het blog is het de nieuwe profielfoto (beetje klein misschien?). Nou vooruit dan...ik zet 'm straks onderaan dit stukkie.
Intussen heb ik er lekker de vaart in en komt de eerste stempel/koffiestop mij iets te vroeg. Ik wil wat verder zijn om op te steken. Helaas denken mijn medefietsers er anders over en die blijven nog even hangen. Een nieuw groepje opzoeken dan maar. gelukkig is dat geen probleem. Toch rijden er hier wat andere fietsers in en het vormt geen 'team'. Ik trek dus mijn eigen plan en fiets lekker door. Na de Amerongse Berg kom ik samen te rijden met een jonge knaap op een mooie Koga. Dat gaat lekker. Om beurten kop en we rijden een lekker gemiddelde. Tot we in Doorn even de weg kwijt zijn. Hoogstwaarschijnlijk zijn we daar een bordje voorbij gereden. Een meneer in een 'Fiets'setje wist gedecideerd te melden dat we inderdaad linksaf moesten slaan om vervolgens de volgende stempelpost aan te doen - het klopte! Lekker even bijtanken met banaan, krentenbol en een flesje water. Als we later door Leersum crossen met een behoorlijk vaartje rijd ik lek. De eerste met deze fiets en ik geloof zelf de eerste lekke band van dit seizoen. Met de nieuwe bandenlichtertjes van Tacx ligt het nieuwe bandje er in no-time omheen. Het pompen met het minipompje van Lezyne moet even wennen. Kort slagje en dan lukt het wel... uiteindelijk vrij snel weer verder. We rijden met rasse pedaalslag weer richting Rhenen. Maar...niet eerder dan na een tweede lekke band...dat levert een logistiek probleempje op...ik heb mijn reservebandje natuurlijk al gebruikt en geen plakspullen bij me... Als ik de buitenband goed inspecteer zie ik andermaak niet veel bijzonders. Totdat ik de binnenzijde nog eens goed bevoel. Een flinke ijzeren pin of naald ligt (over)dwars! Dat was waarschijnlijk de eerste keer ook al de boosdoener. Ik schiet links en rechts fietsers aan om een binnenbandje te bietsen en dat heeft gelukkig succes: bedankt hoor, meneer in geel wielershirt! Ik kan weer verder maar de bandenspanning is niet helemaal top. En ik heb nog zo op m'n falie gekregen bij Bike-Zone. "U moet echt op hardere banden rijden!" En dat heb ik me natuurlijk ter harte genomen en pomp thuis lekker hard op met de nieuw aangeschafte Blow Joe! Eenmaal weer in Tiel bedenk ik me dat Flipje geen acte de presence heeft gegeven. Maar als hij er bij geweest was had hij zeker die meneer in geel shirt in het zonnetje gezet! Tenslotte was hij in zijn avonturen degene die zorgde voor een goede afloop!

Vakantietijd 2

Na de kustverkenningen richting Pisa en Lucca wordt de camper op een prachtige terrassencamping geplaatst. Prachtig uitzicht over de omgeving van Pistoia...maar dat houdt wel in dat er richting camping een stevige klim moest worden ingezet. Dus hebben we hier minder gefietst - 1x naar het in de buurt gelegen Vinci - inderdaad...de geboortestad van...

Tijdens verkenningen in de buurt bleek dat het naburige dorpje San Baronto de plaats is waar de huidige Italiaanse kampioen Giovanni Visconti van afkomstig is. De plaatselijke fanclub heeft dan ook een duidelijk, niet te missen spandoek in het dorpsstraatje hangen. De voorzitter van deze club was zo vriendelijk om mij even op de gevoelige plaat vast te leggen toen ik daar langsreed nadat ik Vinci had gerond. Op de uitnodiging om twee dagen later mee te doen aan de festiviteiten rond de campione Italiano kon ik helaas niet ingaan: wij trokken weer verder rond in Toscane, Nadat ik nog enige vriendelijkheden uitgewisseld heb, trap ik verder richting camping. Daar lag dat vermaledijde klimmetje nog te wachten...'Pedala! ' roept men dan...

Vakantietijd 1

Nog maar twee weken na de koop moet de Bianchi een 'thuiswedstrijd' rijden: we zijn in Toscane! Samen met de camper naar het Italiaanse waar de zon heerlijk schijnt. Vanuit Torre del Lago (in de buurt van Viareggio) hebben we twee routes gepland: tochtje naar Pisa en Lucca. Zo gezegd, zo gedaan! Op maandag rijden we het dorpje door in de richting van Pisa. Volgens mijn navigatiekunsten moest dat 1 rechte weg zijn en dan 1x afslaan naar links. Het dorp uit gaat natuurlijk allemaal niet zo vlot want druk werk- en vakantieverkeer door smalle straatjes. Daarna de Via Aurelia op: een nogal drukke secundaire weg die gedeeltelijk langs de Autostrada Azzura loopt. Maar opvallend is het wel: ondanks het drukke verkeerskarakter in Italie houden automobilisten ruim rekening met de racefietsers. Of ze rijden met voldoende ruimte om je heen of wachten achter je rustig af tot die gelegenheid zich voordoet!

De route wijst zichzelf inderdaad: we rijden in 1x naar het Piazza del Duomo. Lekker toeristisch tussen de toeristen met de fietsen aan de hand lopen we langs de bekende klokkentoren met . Nee...wij gaan niet poseren in de houding van 'kijk mij die toren tegenhouden...!" Wel gaan onze 'Italianen' even op de foto met de toren op de achtergrond.

Nu is het deze dag nogal warm dus na het loopje over het plein en een fris colaatje met een soort van appelflap gaan we weer camperwaarts. Daar genieten we lekker na van een eerste tochtje.

De dag daarna doen we Lucca aan. Dat ligt wel iets verder weg maar met de Garmin en eigen orientatievermogen komen we soepeltjes in dit prachtige stadje aan. Het fietsen in deze contreien is eenvoudig vlak. Lucca is een oud vestingsstadje met een flinke muur er onheen. Daarvan is eigenlijk een soort parkachtige omgeving van gemaakt met een fietspad. Zo rijd je verheven boven de stad prachtig rond en kun je geregeld er voor kiezen het stadje in te rijden.

Ik denk, zittend op een terrasje met een lekkere espresso doppio, aan twee wielertalenten die hier in Lucca wonen: Mario Cipollini en onze eigen Thomas Dekker. Tegen beter weten in kijk ik toch rond of er toevallig een glimp op te vangen is...niet dus.

Op de terugweg speelt de warmte en te weinig proviand ons iets parten. Gelukkig doet een colaatje en wat water wonderen.