Oud maar ook weer Nieuw!

Laatste blogje van dit kalenderjaar. Wat hebben we allemaal gedaan in 2012? Ik heb er speciaal even voor terug gebladerd naar januari. Toen was het voorzichtige plan om 5500 km als doel voor 2012 te stellen. Daarna pas (op 2 februari) kwam het doel om de fiets activiteiten in dienst te stellen van ‘Klimmen tegen MS’. Twee doelen dus eigenlijk en voor 50% is dat gelukt. Klimmen tegen MS heeft inderdaad de 3x Mont Ventoux op 1 dag opgeleverd. Dat is een fantastisch evenement geweest.

De kilometrage van 5500km heeft het niet gehaald. Ik ben uiteindelijk bij een krappe 4500km blijven steken. Dat is vooral te wijten aan de operatieve ingreep eind september waarna ik ruim 2 maanden niet op de fiets heb gezeten en eind november pas weer voorzichtig aan ben gestart. Wie weet of ik het anders gehaald zou hebben…op basis van de gemiste tijd/km's vergeleken met vorig jaar zou ik zeker op 5000 zijn gekomen.

Doel voor 2013 is in ieder geval andermaal deel te nemen aan Klimmen tegen MS op 20 mei.

Na de kerstvakantie gaan Bernice en ik in ieder geval aan de slag met enige activiteiten die uiteraard geld op moeten leveren voor KTMS.

Hierbij iedereen een leuke jaarwisseling gewenst en een goed en gezond 2013!

Drummerboys

Grandioos: neef Justin op bezoek bij Cesar Zuiderwijk tijdens een drum workshop. Heeft ie erg van genoten en Justin ook haha...
Toevallig dat in mijn laatste blogje ik nog vermeldde dat ik Tacxte onder begeleiding van de Golden Earring met Tits 'n Ass.

Tits, Tacx 'n Ass...

Sinterklaas heeft weer het hazenpad gekozen en dus is het tijd voor de kerstattributen. Boom staat inmiddels binnen, op dit moment worden de ballen vakkundig geplaatst en ik heb tijd om weer even bij te bloggen. Vanmiddag, na enige zaterdag klusjes, weer op de fiets gezeten. En ja, Johan Barelds - held bij uitstek en chocomel, dat was op de Tacx! Hij ging natuurlijk met zijn heerlijke nieuwe winterschoenen buiten fietsen. Ik moet overigens toegeven dat op een dag als vandaag het prachtig is om buiten te rijden, zeker op de mountainbike in bos, op hei of veld. Ik zie heel mooie foto's voorbij komen!

Maar watje Theo kroop dus op de Tacx. Eerst die zit maar weer eens krijgen. Vandaag lukte dat prima. De Bushido moet overigens weer gekalibreerd worden... Ik krijg geen contact met de 'rem' en dan kan ik geen programma rijden, bijvoorbeeld een klim van de Mont Ventoux of anders de Cauberg... Maar met het stuurcomputertje lukt het wel en fiets ik een beetje voor de vuist weg. In de cd-speler had ik de Golden Earring op gezet 'Tits 'n Ass' met lekker aanstekelijk rockwerk. Lekker om een beetje up-tempo mee op te fietsen. Intussen wat overdenkingen voor te ondernemen acties voor het Klimmen tegen MS. Er moet immers flink geld worden binnengefietst! Al doende rijd ik een mooi tempootje en draaien de kilometers lekker door. Dit ritje dat zo ongeveer net zo lang duurde als de Earring nodig had voor 'Tits 'n Ass' leverde weer ruim 25 kilometertjes op. We gaan er langzaam aan weer aan wennen. Als het weer een beetje 'watjes-vriendelijk' wordt ga ik graag weer eens buiten rijden! Dat blijft toch het mooiste!

'TITS, TACX 'N ASS'

'Dwaas' fietst met doel!

Gisteren een mooi artikel van Nancy Ubert in Alphen CC. In dit geval sta ik graag bekend als dwaas die fietst voor een goed doel! Dit is mooi voor het MS-fonds en zeker ook voor Klimmen tegen MS.

Vandaag heb ik weer op het racezadel gezeten, dat was sinds 22 september niet meer voor gekomen. Eerst maar eens uitgeprobeerd op de Tacx. Dat viel gelukkig best mee: een minuutje of 35-40 en ongeveer 15 kilometer. We gaan weer zitvlees kweken en niet voor niets: het plan is om volgend jaar weer mee te doen met Klimmen tegen MS! Dat betekent 3x Mont Ventoux!
Na een mooie dag in Den Bosch waar vorige week het prachtige fotoboek van Jac Weerts werd uitgereikt besloten Bernice en ik dat we er toch weer voor gaan. Ik op de racefiets om de Kale Berg weer 3x proberen te temmen en Bernice zal zich in de organisatie laten gelden. Dat is weer een prachtig doel! En om dat doel had ik afgelopen donderdag een interview met Alphen CC's reporter Nancy Ubert. We gaan eens flink in de bus blazen voor het MS-fonds!

Daar gaan we weer!

Het is een tijdje stil geweest rond mijn blog! Laten we het houden op een zomerreces en bijna aansluitend een paar dagen logies, ontbijt in een kamer met een uitzicht, drie weken herstel-met-slangetjes en nu zo langzamerhand weer in staat om de racefiets te pakken.

 

Gelukkig lag ik in Utrecht...en geen Galgenwaard te zien...

B7 ouders

Misschien mogen we al stiekem spreken over een traditie, het is tenslotte al voor de tweede keer dat we als ouders van de B7 een fietstochtje ondernemen. En, na later bleek, toevalligerwijs precies in hetzelfde weekeinde als vorig jaar. Aanvankelijk leken de weersverwachtingen somber - 90% neerslagkans... maar als ik opsta is het prachtig weer!


Klaas en Johan op kop



De afstand moest ergens rond de 60 km liggen dus een rondje Oudewater leek zeer geschikt. Eerst een kop koffie met krentenbol en dan op weg met Erica, Hans, Klaas, zwager Pim, Manuela, Robert, Johan en mijn persoontje.
Lekker met een beetje wind mee in de richting van Bodegraven. Daar vandaan steken we door naar de Reeuwijkse Plassen en nadat Robert zijn bidon ergens in de berm kwakte en 'm dus nooit meer terug kon vinden kregen we langzamerhand Hekendorp in zicht. Op het punt waar we de dijk oprijden is het op het plaatselijke terras aardig druk. Veel fietsers op weg voor hun zondagsrit. Wij trekken echter door naar Oudewater. Tussen uitgaande kerkgangers door bereiken we het bekende pleintje bij de Waag. Gezellige drukte daar en we steken hier graag op. Lekker koffie met een zalige appelpunt er bij. En...een lekker glaasje amaretto met slagroom...erg smakelijk en je zou er haast een Italiaans gevoel bij krijgen!

appelpunt of eigen broodje...

Jammer genoeg moet Hans ons na het terrassenbezoek al verlaten om zijn verzorgerstaak bij Legmeervogels te vervullen (het gelijkspel tegen OSM'75 houdt hen in de 3e klasse en OSM gaat door).

De rit vervolgt langs de lange Linschoten in de richting van de gelijknamige plaats. Ook weer een schitterende weg langs het kronkelende riviertje.

Daarna komt Woerden alweer op de borden. Op aanraden van Johan komen we uit bij een leuk zelfbedieningspontje. Met vaardige hand draait hij als volleerd orgeldraaier het pontje naar onze walkant en doe ik hetzelfde om van de weeromstuit aan de overkant te komen om daar de Zegveldse Uitweg op te draaien. Hier langs willen we in De Meije uitkomen. Daar rijden we iets beter wat betreft het windje en vrolijk peddelen we door.
We komen net als vorig jaar tot de conclusie dat dit wel erg leuk is en dat we dit eigenlijk vaker zouden moeten doen....nou...in ieder geval weer tot volgend jaar!!

Dwaas 2

We kunnen de overbodig geworden jacks gelukkig in een juist passerende auto van een begeleidende echtgenote meegeven. En verder in een heerlijk tempo en een heerlijke klim! Een minpuntje bij de klim vanuit Sault is dat er geen kilometerpaaltjes staan. En dat gaf in de ander klimmen juist wat steun en energie. Er staat ook informatie op over stijgingspercentages: handig, al heb ik daar ook veel hulp bij vanaf mijn Garmin: bedankt nog voor de tip, Raymond!

Als we dan eindelijk het parkeerterrein in zicht krijgen komt er toch iets op van...yess...we gaan het halen! En dan is er ook nog de leuke verrassing een aantal oud-dorpsgenoten uit Koudekerk aan den Rijn tegen te komen. Zij verblijven die dagen in Bedoin en namen de moeite even te komen 'checken' of ik inderdaad meedeed. Na een gezellig onderonsje gaan GertJan en ik op voor de laatste 6 kilometer naar de top van de Mont Ventoux...het gaat gebeuren!

Maar niet vanzelf...het blijft een nijdig stukje en je wilt er ok nog bewust mee bezig zijn....echter dat voornemen beperkt zich tot en proberen tempo te houden. En er zitten natuurlijk toch nog wat lastige hellinkjes in... Onderweg kom ik een vader tegen die aan het klimmen is met zijn zoontje. Als ik hem inhaal steekt hij zijn duim op en zegt zoiets als respect voor die 3x! Dat geeft dan weer een klein steuntje in de zwaar belaste rug. Die toren komt inmiddels steeds dichterbij en dat is maar goed ook want zo langzamerhand is de pijp wel aan het leegraken! Trap voor trap komt die finishlijn in beeld. Het blijft altijd een lastig bochtje maar dan eindelijk die laatste meters...ik hoor wel mensen roepen en klappen maar het dringt niet helemaal door...eerst over de lijn en dan even bijkomen.

Niet alleen de ademhaling moet weer even op orde komen maar ook spelen er wat gemengde gevoelens door het hoofd. Het is gelukt, we doen het voor het MSFonds, hier heb ik voor getraind, pijn voor mij is tijdelijk, een soort mix van verschillende emoties. Zeker als ik een paar dagen later deze foto zie en me dit tafereel nog herinner moet ik even slikken.

Daarna worden er nog wat foto's genomen bij het, ook door andere bezoekers zeer in trek zijnde spandoek van 3x Mont Ventoux. Met drie vingers in de lucht in bij zijn van Edwin de drijvende kracht achter de organisatie en natuurlijk nog veel meer supporters. Intussen ben ik weer volledig op adem en haal ik ook nog het derde stempeltje op de stempelkaart: nu ben ik gecertificeerd 'Dwaas'! Cingle du Mont Ventoux. Letterlijk en figuurlijk eindigt deze dag met een zonnetje! Na een poosje op de top besluiten we af te dalen naar Malaucene. En dat wordt nog een mooi ritje genieten. De weg is schitterend en ik daal als een vorst, wat zeg ik, als die Nederlandse automobilist vriendelijk aan de kant gaat, knal ik naar beneden. Het is een schitterend parcours en het gaat harder en harder. Ik durf niet op mijn tellertje te kijken maar na afloop bleek ik een top van 76,3 km/u te hebben gehaald...dat was ook te zien aan de remblokjes die er toch pas een veertien dagen op zaten: er werd vandaag heel wat geremd!

Eenmaal 'thuis' in de tuin van Mas des Amarens feliciteert iedereen iedereen met zijn/haar prestaties! Heerlijk om met elkaar terug te kijken naar deze dag onder het genot van een drankje. Later wordt in de tuin het evenement met alle deelnemers officieel afgesloten en kan Edwin het fantastische nieuws meedelen dat de totaalopbrengst maar liefst € 61.272,00 bedraagt. Het grootste bedrag ooit opgehaald voor het MSFonds in haar geschiedenis. Het is mooi daarvan deel uit te hebben gemaakt! En tenslotte een dikke kus voor mijn lief: Bernice heeft mij super bijgestaan tijdens dit evenement!

Dwaas!

Voor sommigen is het wellicht geen verrassing maar nu ben ik het officieel: "Cingle (dwaas) du Mont Ventoux"! Ik stuur vandaag nog de gestempelde kaart op naar mijnheer Pic in Sorbiers (F.) zodat ik tot de club kan worden toegelaten!
De doelstelling van dit jaar (3x Mont Ventoux) moest in het Hemelvaartweekeinde gerealiseerd worden.De auto start op woensdag voor de rit naar het zuidelijke deel van Frankrijk. Eenmaal aangekomen konden schuiven we aan de dis aan tussen lotgenoten en supporters. Het werd een avond van kennismaken en opnieuw kennismaken omdat er al een aantal deelnemers ook in Valkenburg meefietsten. Niet iedereen die op vrijdag de 18e meedoet vertoeft in dit etablissement. Op donderdag verkennen we de omgeving (door ons per auto) waaronder de klim vanuit Sault en de afdaling terug naar Malaucene alwaar wij logeerden.


Zeven uur in de ochtend



In de middag n de lunch opstapen voor een trainingsritje/verkenningstochtje. Gewoon even de benen op spanning brengen, zou Ed zeggen... Dat lukt...en met de tip om licht te rijden ga ik de volgende dag van start. Eerst om half zes aan het ontbijt. En daar klinkt het voor het eerst: 'Lang zal hij leven...' het is immers 18 mei! we eten en proppen wat energie voor de dag naar binnen. Ik moet zeggen dat er wel enige mate van spanning/nervositeit in m kruipt en daar heb ik meestal weinig of geen last van. Om half zeven peddelen we rustig naar het centrum van Malaucene. Het is zeven uur als het startschot klinkt. In mijn achterhoofd zit de regel geprint dat ik vooral niet te voorarend van start ga... Ik kom met Dennis te rijden van team Floes. We kennen elkaar nog van Valkenburg. Gezellig peddelen we gezamenlijk de klim vanuit Malaucene op. We houden gelijke tred en die bevalt prima! Soms halen we iemand in, dan weer komt een ander ons voorbij. Het weer is zacht en rustig in het dal en logischerwijs zakt de temperatuur naarmate wij hoger komen. Een kilometertje onder de top begint het wat te spetteren en steekt de koude wind soms ook even op. Maar het gaat nog prima! Uiteindelijk komen we na 2 uur klimwerk op de top aan.

guur..

Daar staat Bernice te wachten met de auto en snel trek ik 2 jacks aan en mijn winterhandschoenen. Ik rijd met kniestukken en dat moet maar genoeg zijn...niet dus... In de afzink naar Chalet Reynard regent het behoorlijk en daalt de temperatuur tot pijnlijke minima! Er werd later zelfs gesproken over ijsvorming in sommige bidons! Bizar... We stappen even af bij de tent op het parkeerterrein. Ik heb spijt dat ik de lange broek niet heb aangetrokken - ik sta helemaal te shacken van de bibbers. gelukkig is Bernice al snel  aangekomen en kan ik (zo goed en kwaad als dat gaat...) mijn lange broek aantrekken. Dan wordt de afdaling naar Bedoin ingezet. Mijn fiets zwabbert en bibbert vervaarlijk heen en weer...wat is dat...zit m'n wiel soms los, of ander fietstechnisch ongemak? Nee dus: ik ben het zelf die zit te shacken op zijn fiets... Samen met Gert-Jan kom ik aan in Bedoin aan de voet van de klim. Bij Raymond even wat eten en drinken. Een aantal staat in de winkel om op te warmen. 1 zit in de auto me stoelverwarming aan... Wij besluiten vrij vlot weer van start te gaan om tijdens het klimmem warm(er) te worden. na het miezerregentje begint het nu soms toch wat harder te gaan...echt geen pretje tijdens deze zware klimkant... Op gegeven moment voelen vijn (over)schoenen aan als blokken beton en ben ik echt doorweekt aan alle kanten. Regen van boven, opspattend water vanaf de onderkant en zweet onder de helm vandaan...meer water niet...

Als ik samen met GertJan bij Chalet Reynard aankom besluiten we niet eerst helemaal naar de top de rijden maar de bui even af te wachten en op de warmen in het Chalet. Dat was geen verkeerd plan...alles nat...alles koud en binnen was het een stuk aangenamer. Na een half uurtje stappen we weer op en is het inderdaad droog geworden. We stijgen naar de top en gaan vrijwel onmiddellijk weer terug om de afdaling naar Sault te nemen. Het is inmiddels droog gebleven naar omdat het wegdek nat is moet er met de nodige zorg worden gedaald. En het wegdek is ook al niet je-van-het. Na een mooie en vlotte afdaling klimmen we het laatste stukje Sault in. Daar staat Raymond (alweer) en begint ook een aangenaam zonnetje door te breken. Beetje eten, beetje drinken, beetje kletsen en na verloop van een minuut of 20-30 willen we weer van start. Inmiddels is ook Remon aangesloten die gezellig een hapje had gegeten. Terwijl ik mijn fiets pak zie ik het: lek! Repareren en met de helpende hand van Raymond is het klusje snel geklaard! Daar gaan we het zonnige weer tegemoet. Sterker nog: na een kilometer of zes is het akelig warm geworden en trekken we onze jacks uit!

(morgen verder...)

Bijwerken

De laatste berichten dateren alweer van zo'n twee weken geleden dus hoog tijd weer wat bij te werken. Ook is er aan het kilometrage gewerkt; ik ben alweer zo'n 400 km verder! In mijn achterhoofd zat een tijdje geleden het idee dat ik met 2000 km voorbereiding toch wel een serieuze poging op de Mont Ventoux kon realiseren. Het lijkt er op dat ik dat precies haal! De week na de Duin en Bollentour stond een kennismakingsrit met een aantal '3x Ventouxgenoten' op het programma. Beetje vroeg op om op tijd in Valkenburg te zijn. We starten die dag om 10 uur met koffie en vlaai in het Amstel Goldrace Experience- cafe. Na een korte kennismaking rijden we na 250 meter meteen de Cauberg op! We volgen route nummer 2 - die is 113km met alle zuidelijk gelegen heuvels er in. De routes blijken goed uitgepijld te zijn. Het weer houdt zich in eerste instantie goed tot en met de koffiestop. Hiervoor werden we alleen nat van opspattend water. Na de koffie op het Drielandenpunt dalen we rap af en komen beneden enkele andere Ventoux-genoten tegen. Die hadden net een flinke bui gehad terwijl wij nog in het waterige zonnetje koffie hadden gedronken. We reden de bui helaas tegemoet en na een kilometer die lekker bergafwaarts ging kletterden de hagelstenen ons om de oren. Hierbij kwam de halsbanadana nog goed van pas als gelaatsbescherming. Als struikrover ging het verder... Deze route voert langs 15 beklimmingen waaronder de Cauberg, Loorberg, Schweiberg, Camerig, Drielandenpunt, Gulpenerberg 2x, Eyserbosweg en ook de Keutenberg deden we aan. Al met al een leuke rit met stevig (maar kort) klimwerk. Twee weken later bleek dat ik een 'poldercassette' achterop had. Nu is die vervangen door een heuse 'bergcassette'. Verder is de fiets tip-top gemaakt door de mensen van Bike Zone in Roelofarendsveen dus het materiaal is op orde! Heb de beschikking over een '28' ipv de '25'.

Na deze leuke dag was het een week later Koninginnedag en op die maandag wilde ik in Horst fietsen. Noord Limburg met uitstapje over de Duitse grens. Limburgse gezeligheid en ook hier een goed, ik mag wel zeggen een zeer goed georganiseerde tocht! prima gepijld en op lastige punten stonden leden van de toerclub om de wielrijders te assisteren. De stempelpost in Duitsland voorziet in heerlijke koffie in echt mokken en een zalige Torte!

 Ook een overtochtje met pont ontbrak niet aan deze rit. Lekker gereden en tot op het einde goed door kunnen fietsen. Daarna liet ik me een heerlijke wiezenbier me goed smaken. De rest van de middag heerlijk genoten in de tuin van ons verblijf in het gastvrije Limburg. Eettip: Tantje Jet aan de Maas!

Qua bier stak het fluitje gisteren in Het Blesse Paard te Stompwijk een beetje schraal af voor meer geld...maar ook deze dag (Elf Dorpentocht)die samen met fietsvriend Geert op de 125km werd doorgebracht was prettig. Wel wat stevige wind die de krachten goed aansprak maar ook dat beschouw ik als een goede training voor de inspanning op de Mont Ventoux.

Zeg 'ns A

Het eerste plan voor zondag de 15e was naar het net over de grens gelegen Ibbenburen af te reizen om de befaamde Teutoburger Waldtocht te rijden. Leek me een mooi evenement ware het niet dat Ibbenburen toch nog zo'n 235 km verwijderd is van Alphen aan den Rijn. En omdat er door de 'klimmentegenMS' organisatie bekend was gemaakt dat 22 april in Limburg gereden gaat worden, besloot ik in te gaan op de uitnodiging van een aantal collega's om bij de plaatselijke wielerclub te starten voor de Duin en bollentoertocht. Die ken ik nog van vorig jaar...
Dus zit ik om kwart voor negen aan de koffie in de kantine van Avanti in afwachting van StAn, Leon vAn Os, RAymond, MArtin en de vrouw van RAmonVleerlAAg: Wendy VleerlAAg. En nee...ik heb geen moeite met het toetsenbord en de letter A... De A van Avanti en Appeltaart maar vooral ook van de stickers waarmee de wielerclub de tocht uitgezet heeft. Het bleek na ongeveer een kilometer al dat dit opletten geblazen is: ze zitten aan achterkanten van verkeersborden gekleefd op lantaarnpalen en andere langs de weg geplaatste objecten. Vorig jaar bleek dat ook al een bepalende factor voor mijn routebepaling.
Enfin, we vervolgen onze weg en rijden via Hazerswoude, Koudekerk en Leiderdorp (meteen heus kasseienstrookje) richting Leiden. Er staat een behoorlijk straf windje maar de gedachte dat die vooral in de eerste helft van de route tegen zou zijn houdt ons allen vol goede moed. Intussen ontpopt zich tijdens de route een soort wedstrijd 'wie het eerste weer een routesticker ziet'
Bij de eerste stempelpost nemen we nog geen koffie op aanraden van de stempelaar...maar we mogen niet verder vertellen dat de koffie bij de volgende stop beter is. Na deze stop lijkt het al wat meer van de wind af te gaan. We kijken meewarig naar de file voor de Keukenhof en de mensen die nog lang in de auto zitten voor een parkeerplaatsje. Wij peddelen vrolijk voort en de koffie met een puntje smaakt prima. Bij de herstart blijkt dat ik bij stempelpost 1 vergeten ben de Garmin weer in te schakelen (want ik zet 'm eigenlijk nooit uit) dus ik mis een paar kilometers. Mag de pret niet drukken.

Er word lekker doorgekoerst en ook de A-pijltjes bij Lisse gaan nu goed daar waar ik vorig jaar in een doolhof terecht kwam. Een lastig stukje blijkt de Ringdijk te vormen voor sommigen onder ons: die nog niet veel kilometers in de benen hebben. Daar staat de wind nog even flink tegen; waaieren dus! En niet op de kant rijden zoals 's middags later wel gebeurt bij de AGR. Gelukkig staat de draaibrug over de Ringvaart open en moeten we even wachten op de scheepvaart.

Nu op weg naar Rijpwetering en zo via Hoogmade en Woubrugge terug naar Alphen. Daar gaat ieder zijns/haars weegs richting marathon finish en AGR. Lekker gekoerst en de middag nog bijna geheel in tact!

Veenendaal - Veenendaal

Terwijl ik de indruk heb dat ik lekker opschiet wordt het in de laatste kilometer naar de Axa Valleirenners nog bijna fataal...file! Terwijl ik naar rechts kijk en hemelsbreed zo'n 200 meter van de start af ben moet ik nog bijna een half uur in de auto zitten voordat ik op het bedrijventerrein me startvaardig kan maken. Fris en nattig - zo kunnen de omstandigheden worden samengevat.
De eerste kilometers rijd ik met allerlei groepjes mee die ik achterop rijd (of zij soms mij) en ik ben benieuwd hoe de eerste huchies me zullen bevallen vandaag. Immers moet er behalve lengte (in kilometers), ook hoogte (in meters) worden getraind. En dat me het oog op de Mont Ventoux. In mijn omgeving kan er alleen tegen een brug worden opgereden dus dat zet niet echt zoden aan de dijk. Dan zijn de stuwwallen net iets beter geschikt. O ja, ook de Mont Ventoux-dvd, die mijn Tacx moet instrueren welk een monsterklim het is, heb ik deze week ontvangen.
Maar enfin, eerst de Veluwe op! Langzamerhand begin ik de klimmetjes een beetje te (her)kennen. Zoals de Amerongse Berg die me eigenlijk best lekker afgaat vandaag, net als de Koerheuvel. Benieuwd ben ik naar de Italiaanse weg. Mooi klimmetje nadat we natuurlijk eerst Wageningen-met-berg passeren. Voor mij een bekende klim uit het hardlopersverleden. Met de Veluweloop liep ik talloze keren de 15e etappe met als apotheose de Wageningse Berg! Met de fiets gaat het een stukje makkelijker.

De Italiaanse Weg zie ik gelukkig op tijd aankomen en schakel op tijd. Dat in tegenstelling tot enkele anderen die vloekend bijna tot stilstand komen en wier fietsen al ratelend naar een geschikt verzet zoeken. Ik heb een lekkere tred en wil ook nog rekening houden met de fotograaf die daar geposteerd is. Komt er natuurlijk net die snotneus voorbij die al eerder als een soort jojo mij inhaalt en weer door mij ingehaald wordt. Gelukkig staat hij er niet en ik wel scherp op. Op de berg zie ik een tweetal renners van het Restore Cycling team en meen daarin zelfs Marc den Hoed, de vriend van Amber van Driel te herkennen en dat blijkt later inderdaad te kloppen. Kort fietsend gesprekje waarna de twee zich weer voorover buigen en snel uit het zicht verdwijnen. Al trappend kom ik tot de conclusie dat de reeds gemaakte kilometers mij geen windeieren hebben gelegd. Wel kwam de ravitaillering met sportdrank, banaan en ontbijt(?)koek precies op tijd. De koffiestop had ik vanwege de drukte overgeslagen en mijn eigen voorraad was al aardig geslonken.
De terugweg over de Rijndijk is fris met wind van opzij. Echt warm word ik niet meer maar gelukkig kan ik nog een behoorlijk tempo blijven trappen. Ook de laatste huchten klim ik voor mijn doen gemakkelijk. Als ik bij terugkomst een colaatje, gevulde koek en toch ook een biertje heb gedronken rijd ik in de frisse kou en regen weer terug naar de auto. Nu dat bedrijventerrein weer af...via 1 straat met stoplicht. Gelukkig doet de kachel het goed en warm ik mijn koude handen snel weer op! Kijken wat er volgende week weer op de agenda staat!

Kilometers...

Yes...de eerste 1000 km is gepasseerd!

Joop Zoetemelk Classic 2012

Het was de bedoeling om vandaag met vriend Geert, Johan (van Johan's Doel) en zijn zwager Cees,  de 100km van de Joop Zoetemelk Classic te gaan fietsen. Omdat zwager Cees en vriend Geert naar verluid nog niet veel getraind hadden zou het tempo niet te hoog liggen. Althans, dat was het plan... Dus had ik bedacht om vanuit Alphen aan den Rijn van en naar Swift Leiden te fietsen. Het totaal zou dan op 130km uitkomen.

Afvalligen

Gisteravond kreeg Johan een smsje van Cees: ik moet coachen bij mijn zoon en ga niet mee. En toen Johan vanochtend bij de start mij had gevonden was Geert nog in geen velden of wegen te bekennen. Hij reageerde niet op telefoontjes of smsjes of voicemals, dus zijn we, een kwartier later dan gepland, uiteindelijk maar met zijn 2-en vertrokken. En omdat we met z'n 2-en waren hebben we vanaf het begin er gelijk maar een straf tempo op gelegd.

De hele tour zijn we van groep naar groep gesprongen met heel af en toe even recupereren in een groep. Bij de 1e verzorgingspost deed Johan toch maar even een truitje uit. Door het vale zonnetje en het straffe tempo liep de temperatuur namelijk aardig op. Na snel een krentenbol naar binnen te hebben gewerkt ging het weer verder. Het was wel duidelijk dat Johan van het winter goed op zijn crosshybride getrained heeft, want het tempo bleef onverminderd straf.
Bij de 2e verzorgingspost was het errug druk, dus besloten we om verder te fietsen en wat later bij een restaurant te stoppen. Daar was het redelijk rustig, alhoewel het personeel niet echt het buskruit uitgevonden scheen te hebben. De bediening was uitermate traag en de jongste bediende had nog nooit gehoord van slagroom op de appeltaart. Maar toen we aan de beurt waren was dat misverstand al opgelost en konden we genieten van appeltaart én slagroom, dus geen aanleiding meer om te klagen.

Bij terugkomst moest nog even, volgens traditie, de Col op de fietsbaan van Swift beklommen worden alvorens over de finishlijn te gaan. Na al die noeste arbeid smaakten de biertjes in de grote tent prima. Vlak na binnenkomst hoorden we nog dat de vriend Geert ook net gearriveerd was. Klaarblijkelijk heeft die, ondanks weinig trainingskilometers toch ook nog lekker doorgefietst. Later op de middag bleek dat hij zijn telefoon helemaal niet mee had en in de koffiehoek had zitten wachten. Jammer dat we elkaar niet getroffen hebben!

Na het bieren in de feesttent moest er nog naar huis gefietst worden. Met de wind van opzij was het duidelijk dat het beste er wel af was. Bij thuiskomst besloten om de tocht van zondag even te laten voor wat die was.

p.s. In dit artikel alleen maar foto's van Johan omdat ik te belazerd was om een foto van mezelf te nemen. Volgens mij had Johan van hetzelfde last, dus staan mijn foto's van vandaag wel op zijn blog


p.s.2: wat betekent eigenlijk 'copyright'? :)

Benefiet(s)diner en dergelijke

Na de tocht over de Zuid Veluwe zijn er enige activiteiten geweest om de donaties een beetje op gang te krijgen. Tenslotte gaat het op 18 mei wel om de muntjes die worden opgehaald voor het MSFonds! Om te beginnen zijn de ouders uitgenodigd voor een zogenaamd 'benefiet(s)diner. Zij waren vorig weekend uitgenodigd om tegn betaling te genieten van een smakelijk diner Uiteraard hoort daar een passend wijntje bij en op mijn korte zoektocht naar een wijntje uit de Ventoux liep ik tegen een mooi etiketje aan waarop ook nog een wielrenner staat afgebeeld met op de achtergrond de bekende Kale Berg. Het wijntje viel mee en de meningen over het diner met de kleine pannetje van Le Creuset waren lovend...en het sponsorbudget kreeg een mooie boost.
Vanavond zijn de uitnodigingen de deur uit gegaan om mensen op een zogenaamde 'High Beer' te ontvangen...een variant op de welbekende High Tea's. Uiteraard tegen betaling en dat gaat natuurlijk ook weer een mooi bedragje opleveren!
Ook de voetbalouders van ARC B7 hebben zich niet onbetuigd gelaten en sponsoren goed mee. We kijken nog even naar een datum voor een tochtje dat gereden kan worden met een betaalde gids: ik!
Vandaag trouwens ook nog even gefietst...niet onbelangrijk. Er was een redelijk fris windje toen ik tegen drieen vertrok. Moet zeggen dat de mogelijk aanwezige ontsteking in de kaak onder het fietsen niet lastig was maar na afloop behoorlijk wat last op leverde. Donderdag ga ik hiervoor naar de 'endodontoloog'! mooi woord als het 3x woordwaarde oplevert...

Zuid Veluwetocht

De eerste tocht is verreden! Viel die eer de laatste jaren de Joop Zoetemelk Classic te beurt, nu is toerclub Het Versnellertje uit Ochten met de eer gaan strijken. De weersverwachtingen waren gunstig! Zelfs met zon. Maar op de heenweg verrast mist me rond Utrecht. En het wordt eerder donker(der) dan licht als ik de A15 richting Tiel/Nijmegen oprijd. Blijkbaar had het ook nog geregend want het is een nattige boel in de contreien van Ochten. Wel een gezellige kantine waar je met je inschrijfgeld ook nog een bakje koffie kunt scoren! Eenmaal op de fiets blijkt dat er voldoende werk is voor het edele straatveegvak. Omdat er blijkbaar veel grondverzet is geweest en de wegen vol bagger spettert het goedje vrolijk in het rond en ik ben nog geen 5 km onderweg of mijn, voor deze gelegenheid keurig schoongemaakte Kuota ziet er uit als een crossfiets waar Klaas Schellingerhout op Facebook al suggereerde dat het wel eens de fiets van Danny de Bie kon zijn. Nou is het mooi om met een ex-Belgisch en Wereldkampioen veldrijden te worden vergeleken maar als dat alleen op basis van het moddergehalte dan is dat toch net weer even minder! Niettemin rijdt mijn fiets deze dag als een zonnetje! Geen kraakje, schurend geluidje of wat dan ook te horen geweest. Heeft die schoonmaakbeurt waarbij juist ook de ketting aandacht kreeg, toch nog wat opgeleverd! Heerlijk gereden vandaag en tot op het eind lekker tempo kunnen rijden ondanks de tegenwind in de laatste kilometers. Jammer dat Johan Barelds er niet bij was; echt een tochtje voor hem! Maar die had een gezellig kinderpartijtje - van harte nog!

Eerste toertocht!

Vandaag was een lekker fietsmiddagje met een flauw zonnetje maar wel nog steeds dat straffe windje. Een rondje A12 dan maar gereden met mogelijke uitvalletjes langs de Rotte en/of langs Geertje en wel of niet over Zoeterwoude...enfin, keuze genoeg. De eerste kilometers van deze ronde waren gunstig met de westenwind en dat voordeel houdt vervolgens bij Bodegraven op als het fietspad langs de A12 wordt ingeslagen. Dat is op zich geen nieuws: de wind komt immers meestal uit die hoek. Gestaag doortrappend loopt het vandaag eigenlijk best lekker maar na een km of 18-20 voel ik iets dat op een beginnend hongerklopje lijkt. Zo'n weeiig gevoel. Ik vind het verstandig de Rotte even letterlijk links te laten liggen al was het alleen al om de naam in dit verband... Toch wil ik wel de 50 aantikken vandaag. Zie daar de spagaat. Het rare gevoel verdwijnt niet en toch naar de 50 kijken...op het nieuwe Schravenwildertpad buig ik toch nog even terug naar Moerkapelle voor een extra lusje; nu durf ik het risico wel te lopen. En al met al rijd ik, hoe is het mogelijk, exact 50,5 km. En met een aardig gemiddelde als ik de wind in ogenschouw neem.

Zaterdag gaat de eerste toertocht worden gereden! De Zuidveluwe Toertocht vanuit Ochten! Organisatie is in handen van toerclub Het Versnellertje dus dat zit wel goed. Leuk dat ik dat in ieder geval met bloggenoot Johan Barelds ga doen! Heb er zin an!!

Multimediaal

Volg me ook op Facebook!

Goed en minder nieuws...

Grabbelend in de supermarkt tussen de winkelproducten krijg ik een telefoontje van Geert, mijn hardloop- en fietsmaat. Hij moet helaas afhaken voor de Mont Ventoux op 18 mei. Ik denk dat hij er nog veel meer van baalde dan ik. In zijn schier onbegrensde enthousiasme voor deze fietsuitdaging was hij iets te snel van stapel gelopen. Vervelend genoeg, maar soms liggen de prioriteiten ergens anders.
Beter nieuws was dat ik vandaag mijn eerste sponsor kon noteren: Johan Barelds meldde zich aan en staat bovenaan op mijn lijstje! Johan: bedankt, de eerste munten zijn binnen!

Meedoen!!

Vanavond een modelletje in elkaar geknutseld om sponsors mee te gaan verzamelen. Er kan vrij geboden worden, per klim of met een totaal bedrag. Ik ga daar zelf mee aan het werk natuurlijk maar als mensen liever direct sponsoren via het Nationaal MS fonds dan is dat ook mogelijk! Op de site van dit fonds kan onder vermelding van deze fietsactie ook worden gedoneerd! Alles voor 1 en hetzelfde doel: geld inzamelen voor dit fonds om voorlichting, coaching en onderzoek te kunnen bekostigen. En dat is hard nodig! Doe mee, help mee en stort/doneer/sponsor!

Als je mij een berichtje stuurt dan zorg ik ervoor dat je de benodigde gegevens krijgt!

Klimmen wordt het doel!

Het relatieve kleine doel van meer kilometers maken in 2012 is inmiddels lichtelijk aangescherpt. Niet zozeer door er nog een schepje kilometers bovenop te gooien. Nee, het gaat een serieus doel worden om op 1 dag, notabene precies op mijn verjaardag, drie keer de Mont Ventoux te beklimmen! Daarmee ga ik geld verzamelen voor het Nationaal MS Fonds onder het motto: "Klimmen tegen MS"

Samen met fiets- en hardloopmaat Geert van Leeuwen ga ik deze uitdaging aan. Ik zag net op de teller dat we exact 15 weken hebben om ons voor te bereiden en daarnaast zoveel mogelijk geld op te halen. Aan de slag dus! En de eerste voorbereiddingen zullen gezien het weer op de Tacx moeten gebeuren. Daarnaast snel een plan maken om sponsorgeld binnen te halen. Uiteindelijk moet dat een mooie opbrengst gaan worden!
Binnenkort mededelingen over hoe je ons kunt steunen.

2012

Hoewel de maand alweer half op streek is, wens ik toch iedereen nog het allerbeste voor 2012 toe! Gezondheid, geluk en ook veel gezonde kilometers: lopend, fietsend of hoe dan ook.
Onderhand al een aantal keren op de fiets gezeten en nog wel buiten! kan natuurlijk prima dankzij de 'winterse' omstandigheden tot op heden. In december heb ik nog nooit op de racefiets gezeten dus ik kwam in 2011 aan het record aantal kilometers van 4700. is dat nu veel of is dat nu niet zo veel? Geen idee...afstand is relatief zeg ik altijd maar. Maar omdat ik voor 2012 ook een sportief doel wil stellen zet ik die afstand op 5500 km. En als de winterse omstandigheden blijven meevallen kijk ik met een schuin oog naar de 6000...maar dan moet 't wel een beetje meezitten natuurlijk. Ben in elk geval de maand januari voor mijn doen goed gestart! Doorharken nu!!